من تا همین چند سال پیش نسبت به آدما خیلی مهربون بودم. حتی اگه دلم می‌شکست و بدی می دیدم سعی می کردم خودم خوب باشم و به بقیه کاری نداشته باشم ، گوشم پر بود از این جمله های تو خوب باش و به جهان انرژی مثبت بده که دو چندان به سوی خودت بر میگرده . و اون خطا ها و اشتباه ها رو از ذهنم به مرور زمان کم رنگ می کردم . اما حالا با گذشت زمان و تکرار قضایا پخته تر شدم . به حقیقت ها بیشتر رسیدم ، به واقع آدمی که کوچیکترین اذیت رو از جانبش دیدی باید بی برو و بر گرد از زندگیت حذفش کنی ، مطمئن شدم واژه " بخشیدن " رو خیلی ها نمیفهمن و براشون تعریف نشده ، دو باره و صد بار حرکت احمقانه شون رو تکرار کردن .
حتی اگه یه روز هم دیدین که یه شخصی دیگه به خود مستقیم شما آسیب نمیزنه ولی می بینید رفتار و حرف هاش باعث رنج و آزار یه آدم دیگه میشه ، اون آدم منفور رو سریعا از زندگیتون حذف کنید چون دو پس فردا دیگه نوبت ریختن زهرش به شماست.
خلاصه هر چقدر آدمای کمتری در زندگی وجود داشته باشن به نسبت آرامش بیشتر میشه .
هیچ وقت کیفیت رو فدای کمیت نکنید .
قانون " حذف آدمای منفور و نفهم" حتی شامل افراد درجه یک خانواده میشه ، چه برسه به فک و فامیل، دوست و آشنا که حذف کردنشون مثل آب خوردنه:)
درباره این سایت