از دیشب تمرین صریح حرف زدن رو شروع کردم، یعنی دقیقا در مورد محور و موضوع اصلی با طرف مقابلم بحث میکنم.
مثلا" سلام خوبی؟" گاهی از همین دو کلمه ، دو هزار چت از این شاخ به اون شاخه بین دو نفر رد و بدل میشه، خب از این پس سریع و شفاف میرم سر اصل مطلب " سلام ، ممنونم خوبم، کارم داشتی؟" . حتی خوب بودن طرف مقابلم برام مهم نیست :)) والا مگه طرف مقابل دکتر یا روانشناس هست، حال مون رو خوب کنه ؟!
حاشیه رفتن تو حرف زدن باعث میشه اون حرفی که مدت ها تو دلت مونده و نخواستی به کسی بگی و هر بار تو دلت با یه بیخیالی ازش گذشتی ، یهویی وسط مکالمه گاف بدی .
یا اینکه از بعضی جمله هات سو برداشت میکنن .
زمان رو بیهوده تلف میکنیم برای بی نتیجه ترین بحث دنیا
و گاهی هم از خودت شخصیت یه آدم حراف و ساده لوح و ابله رو توی ذهن دیگران میسازی .
به قول گفتنی کم گوی و گزیده گوی چون دُر.
و اینکه حد و حدود شخصیتت رو برای دیگران طوری معین کنی که به حریم ت نشه .
درباره این سایت